Irena Santor (z domu Wiśniewska) urodziła się 9 grudnia 1934 roku w Papowie Biskupim na Pomorzu. Swoją karierę zawodową rozpoczęła w 1951 roku w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca Mazowsze, gdzie znalazła się z polecenia dyrektora Opery Poznańskiej Zdzisława Górzyńskiego. Z czasów mazowszańskich pochodzi Jej pierwszy wielki przebój Ej, przeleciał ptaszek. Tam też zmieniła nazwisko, wychodząc za mąż za Stanisława Santora, skrzypka Orkiestry Polskiego Radia pod dyrekcją Stefana Rachonia.

Po opuszczeniu Mazowsza, w 1959 roku dokonała pierwszych nagrań i zadebiutowała, jako solistka na estradzie. Twórcami Jej pierwszych sukcesów zawodowych byli Stefan Rachoń
i Władysław Szpilman, a nauczycielami Barbara Fijewska (aktorka), Wiktor Milewski (akompaniator) i Wanda Wermińska (śpiewaczka operowa). Nie do przecenienia był kontakt, w czasach mazowszańskich, z Tadeuszem Sygietyńskim, który był Jej najważniejszym nauczycielem i przewodnikiem.

Pierwsze wielkie sukcesy to udział w festiwalu sopockim w 1961 roku i zdobyte tam nagrody dla piosenek Embarras i Walczyk na cztery ręce oraz nagroda za interpretację tych piosenek. Potwierdzeniem Jej kunsztu estradowego było wykonanie w 1966 roku, na festiwalach w Opolu (I nagroda) i w Sopocie (III nagroda) piosenki Powrócisz tu.
Kolejne lata to nieprzerwane pasmo sukcesów, wiele występów, nagrań radiowych, płytowych i telewizyjnych. Próbowała swoich sił w kabarecie (U Kierdziołka, Wagabunda), w teatrze (Ateneum, Syrena), w Teatrze Telewizji (Loterya do muzyki S. Moniuszki), w filmie (Przygoda z piosenką). Zrealizowała wiele recitali telewizyjnych i programów radiowych. Jest współautorką cyklu Irena Santor w Muzycznej Jedynce, w którym zaprezentowała 46 interesujących felietonów dotyczących wydarzeń muzycznych i przedstawiających sylwetki twórców kultury (1994-1998).

Oprócz nagrań piosenek estradowych, Irena Santor może się poszczycić nagraniem wielu innych utworów i płyt, które potwierdzały Jej umiejętności i wszechstronność (Przeboje pana Stanisława – pieśni Moniuszki, Baśnie Andersena w piosence – piosenki dla dzieci, Malowanki polskie – cykl utworów L. Kaszyckiego i J. Zalewskiego, cykl piosenek dla dzieci W. Rudzińskiego i S. Karaszewskiego). W 1991 roku artystka postanowiła zakończyć swoją karierę zawodową związaną z występami na estradzie. Zdecydowała zająć się pracą charytatywną i społeczną, sporadycznie tylko występując w różnych przedsięwzięciach z tym związanych. Zapewniła jednak publiczność, że jeżeli tylko będzie taka możliwość, to nagra jeszcze jakieś płyty, wystąpi w radiu lub telewizji. Oddała się pracy społecznej na rzecz Stowarzyszenia Polskich Artystów
i Wykonawców Muzyki Rozrywkowej, którego od 1994 roku, przez prawie 10 lat, była przewodniczącą.

Choroba, która dotknęła Irenę Santor i szczęśliwe wyjście z niej, w 2000 roku, były bodźcem do wzięcia udziału w akcjach promujących profilaktyczne badania mammograficzne
i cytologiczne. Artystka zaangażowała się także w prace Polskiej Unii Onkologii. Ważną częścią działalności społecznej i charytatywnej stała się współpraca z fundacjami Jolanty Kwaśniewskiej Porozumienie bez barier i Anny Dymnej Mimo wszystko. Od 2005 roku Irena Santor jest opiekunem artystycznym Festiwalu Zaczarowanej Piosenki.
Zgodnie z obietnicą, w latach 2000-2002, nagrała dwie nowe płyty, Santor Cafe i Jeszcze. Płyta Jeszcze to efekt współpracy z Romualdem Lipko.
W 2002 roku, ku radości publiczności, która nigdy nie pogodziła się z odejściem artystki
z estrady, Irena Santor wznowiła swoje koncerty, występując od czasu do czasu w różnych miastach Polski.

Rok 2009 zakończyła wielkim urodzinowo – jubileuszowym koncertem, w Sali Kongresowej, wieńczącym 50 lat Jej pracy artystycznej.

Ważnym wydarzeniem roku 2010 było nagranie i wydanie płyty z nowymi piosenkami, zatytułowanej Kręci mnie ten świat. Na płycie znalazły się teksty m.in. Wojciecha Młynarskiego, Jana Wołka, Jacka Cygana, Agnieszki Osieckiej, do muzyki m.in. Seweryna Krajewskiego, Stanisława Soyki, Czesława Majewskiego, Zbigniewa Wodeckiego, Piotra Rubika. W 2012 roku płyta Kręci mnie ten świat zdobyła status złotej.

W 2013 roku ukazał się, nakładem Reader`s Digest, Pamiętnik składający się z książki
i trzech płyt CD z piosenkami z różnych lat. Polskie Radio natomiast wydało interesujący album z nagraniami kilkudziesięciu piosenek z lat 60. i 70. pochodzących z popularnego programu radiowego Podwieczorek przy mikrofonie. Album (trzy płyty CD) nosi tytuł Delicje z Podwieczorków przy mikrofonie.

Interesującym i wzruszającym doświadczeniem dla Ireny Santor był udział w nagraniu płyty Wasowski Odnaleziony. Ktoś zbudził mnie, gdzie dzięki współczesnej technice mogła zaśpiewać w duecie z Jerzym Wasowskim.

W 2014 roku nagrała kolejne płyty, z nowymi piosenkami, Zamyślenia i Punkt widzenia. Tę ostatnią wydało Polskie Radio z okazji 80. urodzin artystki.
W następnym roku Polskie Nagrania wydały antologię Piosenki cz.1. To czteropłytowy album uzupełniony książeczką, ze wstępem Jana Popisa, w której znalazły się piękne zdjęcia artystki, wywiad przeprowadzony przez Marię Szabłowską i wypowiedzi innych artystów na temat sztuki wokalnej Ireny Santor. Cz.2 Piosenek pod tytułem Kontredanse i dysonanse ukazała się w maju 2017 roku. To również cztery płyty i ciekawe materiały dotyczące pracy artystycznej piosenkarki.

W 2017 roku Akademia Muzyczna w Łodzi przyznała Irenie Santor tytuł doktora honoris causa. Artystka uważa to wydarzenie za historyczne, ponieważ jest pierwszą osobą z branży rozrywkowej w Polsce, którą uhonorowano tym tytułem. Jest z niego bardzo dumna, ale uważa, że jest to wyróżnienie doceniające nie tylko Jej pracę, ale pracę całego środowiska.
W tym samym roku miała też miejsce premiera książki Urszuli Guźleckiej (tekst) i Marka Chełminiaka (zdjęcia) Powrócisz tu – czyli Irena Santor i Solec Kujawski. Album zawiera wspomnienia artystki z dzieciństwa spędzonego w Solcu Kujawskim Znaleźć w nim można unikatowe zdjęcia z Jej prywatnego archiwum i piękne zdjęcia Solca Kujawskiego.

Artystka cieszy się również, otwartą w 2018 roku, salką koncertową swojego imienia, która znajduje się w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Solcu Kujawskim. Odbierając w 2018 roku tytuł doktora honoris causa Irena Santor powiedziała – „Moim najważniejszym osiągnięciem jest to, że przez dziesiątki lat nigdy nie brakowało mi publiczności na widowni, nigdy nie byłam artystką bezrobotną. Ciągle jeszcze towarzyszy mi uczucie, że jestem potrzebna, że do dziś mam dla kogo śpiewać. I właśnie to uważam za moje największe osiągnięcie”.

Artystka wciąż koncertuje, prezentując zarówno stare, wielkie przeboje, jak i te z nowych płyt. Od 2013 roku w czasie koncertów towarzyszy Jej pianista Mariusz Dubrawski, później dołączyli do niego jeszcze Wojciech Ruciński – kontrabas i Grzegorz Poliszak – perkusja.

W 2019 roku, z okazji sześćdziesięciolecia pracy estradowej, wraz ze swoimi muzykami, Irena Santor prezentuje jubileuszowy recital pod tytułem Irena Santor. Jubileusz. Śpiewam, czyli jestem.

Irena Santor jest laureatką wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń. Do najważniejszych należą:

• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy 1970, 1999,
• Złota Honorowa Odznaka Legionu Kanadyjskiego,
• Srebrny Krzyż Zasługi 1974,
• Złoty Krzyż Zasługi 1976,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski 1985,
• Zasłużona dla Kultury Narodowej 1989,
• Viktor 1992,
• Prometeusz 1994,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski 1998,
• Bursztynowy Słowik za całokształt twórczości 2002,
• Złoty Fryderyk 2007,
• Złoty Medal zasłużony Kulturze Gloria Artis 2007,
• Order Uśmiechu 2008,
• Artysta Bez Granic 2009,
• Gwiazda w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu 2010
• Diamentowy Mikrofon Polskiego Radia 2013
• Tytuł Honorowy Obywatel Warszawy 2013
• Lider Roku 2015 za działalność charytatywną w ochronie zdrowia
• Honorowa Gwiazda Dobroczynności 2015
• Lodołamacz 2015
• Nagroda specjalna Wawrzyn Mowy Polskiej 2016
• Nagroda TVP Polonia 2017
• Medal za twórczy wkład w kulturę chrześcijańską 2017
• Doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi 2017
• wiele nagród festiwalowych, zwycięstwa w plebiscytach radiowych, telewizyjnych, prasowych, Złote Płyty.

Biogram w wersji rozszerzonej

Nagrody, odznaczenia, wyróżnienia